Yağmurlu bir ilkbahar sabahı.
Hatta baharın ilk günü.
Şubat ayının son gecesinden kalan bir hüzünle uyandım.Oldum olası ne baharı ne de yazı sevmişimdir.Benim adım sonbahar,soyadım kış.
Dışarı çıktığımda gökyüzünün 'gidiyorum ama geleceğim'havasını içime çektim.Nice eylülleri beklemiştim,beklemiştik.Ne zaman başım sıkışsa içim daralsa 'şu eylül bir gelsin de bak o zaman göreceksin neler olacak neler' teselli cümlesi ile neler atlatmıştım ben.

Yıllar önce bir otobüs terminalin de otobüsün kalkmasını beklerken uzunca bir süre insanların birbirlerine vedalarını izlemiştim.Ayrılan eller,ağlayan gözler geri geri giden ayaklar.Aslında gitmek istemeyip de gitmek zorunda kalan bedenler.Bavulların bagajlara yerleşmesinden sonra,muavinlerin son bir kez otobüsün kalkacağını vurgulayan o ses tonu.Gidenlerin otobüse bindikten sonra camdan el sallamaları,cam kenarında oturmayanların otobüsün en önüne gelip son bir kez kendini gösterme çabaları.Otobüsün yavaş yavaş olduğu yerden hareketlenmesi ve geri geri gidişi.Kalanların otobüsün ilerlediği yöne doğru yürümesi.Otobüs ters istikamete giderken kalanların yüz ifadesi.Otobüsün arkasından el sallamaları ve final de düşen omuzlarla terminalden ayrılma.
Belki tekrar kavuşma olacaktır ama ya ömür yetmez ise ? 

Sararan yaprakların artık yerini yeşile bıraktığı,az önce yağmur yağarken güneşin bulutlar arasından göründüğü bu sabah,terminal de kalanların yüreğinde ki o ağırlık ile uğurladığım sonbaharı ve kışı düşündüm.Elbet dünya dönecek aylar geçecek mevsimler hakkını verecek ve yine eylül gelecek ama ben bir daha eylül görebilecek miyim ömrüm buna yetecek mi düşüncesi tesellimle boğuşuyorken telefonuma düşen mesaja baktım.

'Bu şarkıyı dinledin mi daha önce bilmiyorum?'

Ve kırık hava.
Bazen çok şey anlattığını düşünürken aslında hiç bir şey anlatamadığını görürsün.Yaşarken de öyledir.Hani deriz ya;sen benim neler yaşadığımı biliyor musun ?..
Kimse bilmez,kimse bilemez.Hiç kimse aynı duyguları aynı yoğunlukta hissedemez.Çünkü her kalp farklı atar.Sonra bir şarkı bir kitap bir film repliği ya da herhangi bir cümle bu görevi görür.
Sarıp sarmalama koruyup kollama acıyı dindirme,
(ya da daha azdırma,olsun çekeriz biz,biz bize yeteriz)
Adeta dile gelirler pat pat pat.
İşte bu şarkı o şarkı.
Öyle bir şarkı ki kimselerle paylaşmak istemediğim,kimselerin bilmesini istemediğim öyle kendi halinde kalmasını istediğim bir şarkı.
Yeryüzünde ki tüm hüzünlerin ağırlığını taşıyan her notasında nokta vuruşu yapan o işte.
El sallayanların arkada kalanların otobüsün bıraktığı tekerlek izlerine bakanların şarkısı.
Mola verdiğinde mutlaka ara diyenlerin de şarkısı.
Umut ederken az biraz sitem edenlerin şarkısı.
Mart-Ağustos arası hayali ile düşünde eylül'ü bekleyenlerin şarkısı.

'Söyle bir kırık hava döneyim,
Turna uçsun içimde
Ben seni nasıl sarıp nasıl seveyim
Hayalimde düşümde.'